Jednym z najważniejszych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego właściwe ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może być nie tylko niedogrzanie pokoi pomimo innych źródeł grzewczych, które też mają swoją cenę, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak bardzo, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.
Obecnie istnieje kilka sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka PUR (poliuretanowa) oraz wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste wykorzystanie.
Pianka poliuretanowa
Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, która charakteryzuje się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka stopniowo puchnie, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz usuwa ryzyko tworzenia się mostków termicznych.
Pianka poliuretanowa wyróżniana jest na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu staje się bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się częściej na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.
Zalety i wady pianki PUR
Do zalet pianki PUR, poza wspaniałym dostosowaniem do powierzchni, zalicza się przede wszystkim szybka aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim plusem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest też dobra w przypadku izolacji akustycznej.
Do wad pianki PUR trzeba dodać głównie jej koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej w ocenie odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się oraz zwęgla, ale po odjęciu ognia samodzielnie gaśnie.
Istnieje też dużo obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wskazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.
Wełna mineralna
Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Porządnie izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Ponadto odpowiednio położona, będzie przez lata zachowywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to płyty, maty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.
Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która tworzona jest ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. By powstała mata lub płyta, dostarczony materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dodaje się specjalne żywice oraz formuje odpowiedni kształt.
Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą izolacyjność od skalnej, jednak obie mają wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.
Zalety i wady wełny mineralnej
Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.
Do wad wełny trzeba zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt mocno, jednak jeśli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może prowadzić do powstawania grzybów i pleśni. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może być źle zainstalowana, ponieważ trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.
Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, zwłaszcza w czasie jej zakładania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, aby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.
Pianka PUR czy wełna mineralna
Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma tworzywami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samemu zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.
